تشخیص دستنوشته برخط فارسی با رویکرد تجزیه ای

در این تحقیق روشی برای تشخیص دستنوشته برخط فارسی بر مبنای شناسایی حروف سازنده زیرکلمات ارائه شده است. ورودی سیستم های تشخیص دستنوشته برخط مجموعه ای از نقاط در صفحه مربوط به دستنوشته است که عموماً توسط وسایل دیجیتال نظیر تبلت ها و تلفن های همراه هوشمند و به طور هم زمان با عمل نوشتن جمع آوری می شوند و به همین دلیل به آن برخط گویند. در روش پیشنهادی در یک گام ساده سازی داده ورودی به صورت مجموعه ای از خطوط افقی و عمودی با دو بردار جهت و اندازه خطوط که در واقع ویژگی های استخراجی از داده هستند بازنمایی می شود. سپس برای تشکیل پایگاه دانش سیستم از بدنه حروف الفبا در مکان های مختلف زیرکلمه از بردارهای ویژگی الگوهای مرجع استخراج می شوند. در گام شناسایی، لیستی از زیرکلمات با شناسایی حروف سازنده نمونه ورودی بوسیله انطباق الگو با استفاده از یک الگوریتم پیشنهادی با تکنیک برنامه نویسی پویا پیشنهاد می شود و درنهایت در گام پس پردازش پیشنهاداتی که در فرهنگ لغت سیستم وجود نداشته باشند و یا از لحاظ تعداد و مکان قرارگیری علامت ها با داده ورودی همخوانی نداشته باشند توسط دو فیلتر حذف می شوند. درصد تشخیص حروف جدای فارسی با استفاده از ساده سازی و الگوریتم پیشنهادی محاسبه فاصله اصلاح برابر 2/95 % شده است و درصد بازشناسی برای تشخیص زیرکلمات فارسی برای سه گزینه اول پیشنهادی برابر 29/63% بدست آمد. هرچند درصد تشخیص بدست آمده نسبت به روشهای کلی نگر پایین تر است ولی مزیت روش پیشنهادی در شناسایی حروف سازنده زیرکلمه نسبت به روش های کلی نگر در آن است که برای بازشناسی زیرکلمات جدید تنها کافی است که متن این زیرکلمات به فرهنگ لغت سیستم اضافه شوند، درحالی که در روش های کلی نگر نیاز به نمونه های جدید از دستنوشته است.